کاربرد‌شناسی اصل «تعادل ترجمه‌ای» واژگان

به جرأت می‌توان گفت مهم‌ترین مسأله و مشکل در ترجمه، رعایت اصل«تعادل ترجمه-ای» است؛ به‌طوری‌که متن ترجمه برابر و همسنگ و آیینة تمام‌نمای متن مبدأ باشد. جهت دستیابی به این هدف توجه به لایه‌های مختلف معنایی، از معنای ارجاعی گرفته تا معناهای تجربی، تقابلی، ضمنی، آحاد معنایی، همایشی، سبکی، صرفی و آوایی واژگان در فرایند معادل‌یابی امری کاملاً ضروری است. هرچند ایجاد تعادل و برابری در تمام سطوح و لایه‌های معنایی ذکرشده بسیار دشوار و گاهی ناممکن می‌نماید، اما به منظور ارائة ترجمه‌ای معادل، وفادار، دقیق و مطابق با متن مبدأ، مترجم می‌بایست نهایت تلاش خود را در معادل‌یابی به کار گیرد. بررسی ترجمه‌های ارائه‌شده از قرآن کریم بیانگر عدم توجه و عنایت لازم و کافی مترجمان محترم به اصل «تعادل ترجمه‌ای» است. به گونه‌ای که مترجمان، از میان انواع معانی واژگان، که بر اساس آن انواع معادل نیز شکل می‌گیرد، به طور عموم به انتقال معنای ارجاعی آنها یعنی معنای معجمی و اولیة واژه پرداخته، و از دیگر لایه‌ها و طبقات معنایی الفاظ، معمولاً غافل بوده‌اند.